گناهم یک دیدن بود و هزاران سرگذشت..

آری گاهی نباید دید تا آسوده بود..

ولی مگر میشود؟

نه!!!

از تبلور رنگین کمان نگاهش..

از لطافت آبی صدایش...

از چهارچوب زاویه صورتش...

در من چیزی ساخت که عمق درونم را تصاحب کرد...

حال می فهمم که او یک الهه بود..

الهه من...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: